Jose Manuel Arias, el chico q colabora con nosotros con sus poesías, ha sido seleccionado entre los 10 finalistas con su obra "EL LIBRO DE LA POESÍA FUTURA", en un concurso, posiblemente el de mayor nivel de nuestro pais, con trabajos de autores de todo el mundo, de la editorial Plaza y Janés, ciudad de torrevieja..El dia 21 de noviembre en la ceremonia, se hará público el fallo... te deseamos mucha suerte y la enhorabuena llegado el día!!!!!!
http://www.torreviejaip.tv/200810162290/actualidad
_local/cultura_y_espectaculos/seleccionadas_las_10_obras
_finalistas_del_xiii_premio_internacional_de_poesia
martes, octubre 28, 2008
ENHORABUENA A JOSE MANUEL ARIAS
lunes, octubre 20, 2008
BLUES TP
Día 23 de outubro
CHARLIE & THE BLUESCATS
Os Blues acompañan a Charlie (Carlos Pereira) desde moi novo. A breve infancia en Lisboa e o periplo transcontinental, a que foi obrigado a efectuar na compañía do seu tío Carlos, exiliado político e mariñeiro. De Lisboa, onde naceu en 1962, pasando por diversos locais como: París en 1968, Copenhague, Casablanca, Bos Aires e, finalmente, os Estados Unidos de América en 1972. A chegada a Nova Orleáns foi un acontecemento que o marcou para o resto da vida. Aínda que, xa tivese os oídos «cargados» da gran música negra, foi a partir de aquí que trabou coñecemento co medio e algunhas figuras marcantes dos Blues. Carlos Ribeiro, o seu tío, era un globetrotter amante da boa música e da bohemia e o pequeno Carlos logo se viu enredado nas teas das intensas emocións que rebordaban dos clubs e jukejoints do French Quarter e das pequenas cidades do delta do Mississipi. En Clarksdale coñeceu Aaron Henry, un amigo do seu tío empeñado na loita polos dereitos civís dos negros. O señor Henry encargouse de Carlos nas ausencias do tío e abriulle o universo dos Blues do delta, con el viaxou ata Menfis en 1974 onde residiría nos dous anos seguintes. Con Willie Nix, batería, e co «Reverendo» Robert Wilkins, comezou a aprender os Blues na guitarra. En 1978 chegou a Chicago, a tempo de aínda gozar dunha Maxwell Street en plena actividade. No ambiente fecundo dos Blues de Chicago trabou coñecemento e tocou con varios dos grandes nomes da cidade, como Big Walter Horton, Carey Bell, que viría a reencontrar en Lisboa en 1997, Floyd Jones, Michael Bloomfield, ou Paul Butterfield. Unha casualidade do destino fixo que Carlos Pereira e João Luís Lobo, batería skydiver e esquiador aventureiro, se coñecesen en Nova York, corría o ano de 1992. A amizade e a conexión musical foron inmediatas e xuntos tocaran e participaron en diversos concertos e jam sessions na noite neoiorquina e polo midwest, con Minneapolis como destino principal. João volveu para Portugal na fin dese ano e Carlos ó ano seguinte, en 1993, fundando en 1996 o grupo portugués de Blues de maior renome tanto a nivel nacional como internacional. Charlie & The Bluescats contan con innumerables participacións en festivais internacionais de Blues, como o GaiaBlues e o Stª. Maria Blues en Portugal, o Blues Sur Seine en Francia, o Festival Internacional de Blues de Castela e León e o Ciclo de Ritmo e Blues en Aragón en España, ou o Breda Jazz Festival en Holanda, ben como tournées consecutivas no circuíto de clubs, concertos e festivais de Blues europeo. A banda colaborou tamén con B.B. King e Carey Bell en concertos realizados por estes en Portugal.
Charlie & The Bluescats son:Charlie (Carlos Pereira): Voz e GuitarraJoão Luís Lobo: BateríaFernando Sousa: Baixo
Día 24 de outubro
SUGAR BLUE
Sugar Blue, gañador dun premio Grammy, foi cualificado en varias ocasións como o Jimi Hendrix e o Charlie Parker da harmónica, nomes moi apropiados para este ecléctico e revolucionario harmonicista. Ademais dunha voz moi persoal e carisma no escenario, posúe un gran talento como compositor e é coñecido en todo o mundo polas súas colaboracións en gravacións e en actuacións en directo para unha gran variedade de importantes artistas, incluídos The Rolling Stones, con quen xirou e gravou varios discos, destacando “Miss You” canción estrela do álbum “Some Girls” de 1978.Sugar Blue naceu en Nova York en 1950 e foi bautizado co nome de James Joshua Whiting. Sugar Blue empezou a súa carreira como músico de rúa, realizando as súas primeiras gravacións en 1975 e 1976 para artistas lendarios de Blues, como Brownie McGhee, Roosevelt Sykes, Vitoria Spivey e Johnny Shines. Aconsellado polo seu amigo Memphis Slim decidiu mudarse a París e durante os primeiros meses pasábase todo o tempo tocando nas estacións do Metro e foi alí onde un día coñeceu a Mick Jagger e ao resto de The Rolling Stones, quen enseguida se namoraron do son da súa harmónica, convidándoo ao estudio para gravar con eles o álbum “Some Girls”, despois gravaría de novo con eles “Emotional Rescue” e “Tattoo You”. Ademais destas colaboracións no estudio, actuou con eles en directo en numerosas ocasións, aínda que poucos anos máis tarde decidiu dedicarse á súa propia carreira, gravando os seus primeiros discos en solitario, titulados “Crossroads” e “From Paris to Chicago”, ata que en 1982 regresou aos Estados Unidos. Ao seu regreso aos Estados Unidos, despois do seu gran éxito en Europa gravando e xirando con The Rolling Stones, antes de formar a súa propia banda, Sugar Blue, pasou dous anos xirando por Estados Unidos, Canadá e Europa co seu amigo e mentor Willie Dixon, formando xuntos parte do grupo Chicago Blues All Stars. En 1985 Sugar Blue recibiu o premio Grammy por “Blues Explosion” álbum gravado en directo no Festival de Jazz de Montreux e en 1989 gravou “Hidden Charms” álbum de Willie Dixon que tamén gañou outro Grammy. Sugar Blue tocou e gravou para unha gran variedade de grandes artistas, entre os que se atopan The Rolling Stones, Willie Dixon, Ray Charles, Muddy Waters, Louisiana Rede, Johnny Shines, B.B. King, Bo Diddley, Stan Getz, Art Blackey, Lionel Hampton, Frank Zappa, Prince e Bob Dylan. Ademais tamén apareceu na gran pantalla, en 1987 no thriller titulado “Angel Heart” do director Alan Parker e con Robert De Niro como actor principal e en 1988 na película documental “Fats Domino and Friends” actuando con Fats Domino, Ray Charles e Jerry Le Lewis.
FORMACIÓN XIRA 2008:Sugar Blue: Harmónica e Voz principalRico Mc Farland: Guitarra eléctrica e Voz Ilaria Lantieri: Baixo eléctrico e VozAnthony Space: Órgano e PianoTurbo Murray: Batería
Día 25 de outubro
ANGELA BROWN
Angela Brown é unha verdadeira diva do Blues, “salvaxe, provocadora, elegante e demoledora en directo”, son algúns dos cualificativos utilizados polos críticos para definir o bo facer desta gran vocalista norteamericana. Ángela naceu en Chicago, Illinois, en 1951 e empezou a cantar Gospel coa súa familia nas igrexas aos 16 anos. Estudou arte dramático e en poucos anos empezou a xirar polos Estados Unidos traballando con varias compañías de teatro. En 1980 debutou profesionalmente como vocalista cantando no teatro, interpretando o papel de Gertrude "Ma" Rainey, a primeira vocalista de Blues profesional coñecida da historia. Angela Brown é unha vocalista moi inspirada e traballou duro para perfeccionar a súa voz despois de abandonar a escena teatral, actuando case todas as noites por todo o circuíto de clubs de Blues de Chicago e sendo acompañada por grandes pianistas, talles como Little Brother Montgomery e Erwin Helfer. Os seus primeiros discos foron publicados polo selo americano Rede Beans a partir de 1983 e poucos anos máis tarde publicáronse os seus discos en selos europeos. Angela Brown foi considerada a “Bessie Smith dos 80”, título que mereceu pola súa poderosa voz, presenza escénica e sensualidade despois de actuar nalgúns dos festivais de Jazz e Blues máis importantes de Estados Unidos nesa década. Desde fai máis de 10 anos, reside en Dusseldorf, Alemaña, casada cun fabricante de pianos. Durante estes últimos anos que reside en Europa, foi votada en varias ocasións como “Artista de Blues Feminina do Ano” en Inglaterra, Francia e Alemaña. O seu álbum “Thinking Out Loud”, gravado en estudo coa súa banda británica The Mighty 45´s baixo a produción de Mike Vernon (descubridor e produtor de grandes artistas de Blues, como Fleetwood Mac, John Mayall e Eric Clapton entre outros), foi cualificado “Álbum do Ano en Inglaterra” no 2000. O prestixioso magazine británico Time Out, dixo dela: “...Coa súa banda, The Mighty 45s, Angela Brown converteu a súa actuación nun dos shows de Blues, Soul e Gospel máis excitantes vistos fóra de Chicago, ela desborda talento e elegancia, cun estilo propio moi impactante...” O diario The Sunday Times, dixo tamén de Angela “... O diario The Sunday Times, dixo tamén de Angela "Ten tal forza na súa voz que se quixese podería levantar as baldosas do chan...” En 2006 apareceu o seu disco “In A Dangerous Mood”, que recolle a súa actuación en directo no Cranleigh Arts Centre en Surrey, Inglaterra, onde Angela Brown mostra un talante máis jazzistico con suaves e cálidas baladas fundidas con Gospel, Soul e Blues contemporáneo. O diario británico Surrey Advertiser comentou sobre esta actuación nas súas páxinas: “Todo nela é moi próximo ao sensacional, ten un gran carisma, personalidade e ao final consegue que o público acabe comendo na súa man...”
FORMACIÓN:Angela Brown: Voz principalDavid White: Guitarra e VozSimon Callow: Teclados e VozRussel Brown: Baixo e VozRoger Jones: Batería
Os Blues acompañan a Charlie (Carlos Pereira) desde moi novo. A breve infancia en Lisboa e o periplo transcontinental, a que foi obrigado a efectuar na compañía do seu tío Carlos, exiliado político e mariñeiro. De Lisboa, onde naceu en 1962, pasando por diversos locais como: París en 1968, Copenhague, Casablanca, Bos Aires e, finalmente, os Estados Unidos de América en 1972. A chegada a Nova Orleáns foi un acontecemento que o marcou para o resto da vida. Aínda que, xa tivese os oídos «cargados» da gran música negra, foi a partir de aquí que trabou coñecemento co medio e algunhas figuras marcantes dos Blues. Carlos Ribeiro, o seu tío, era un globetrotter amante da boa música e da bohemia e o pequeno Carlos logo se viu enredado nas teas das intensas emocións que rebordaban dos clubs e jukejoints do French Quarter e das pequenas cidades do delta do Mississipi. En Clarksdale coñeceu Aaron Henry, un amigo do seu tío empeñado na loita polos dereitos civís dos negros. O señor Henry encargouse de Carlos nas ausencias do tío e abriulle o universo dos Blues do delta, con el viaxou ata Menfis en 1974 onde residiría nos dous anos seguintes. Con Willie Nix, batería, e co «Reverendo» Robert Wilkins, comezou a aprender os Blues na guitarra. En 1978 chegou a Chicago, a tempo de aínda gozar dunha Maxwell Street en plena actividade. No ambiente fecundo dos Blues de Chicago trabou coñecemento e tocou con varios dos grandes nomes da cidade, como Big Walter Horton, Carey Bell, que viría a reencontrar en Lisboa en 1997, Floyd Jones, Michael Bloomfield, ou Paul Butterfield. Unha casualidade do destino fixo que Carlos Pereira e João Luís Lobo, batería skydiver e esquiador aventureiro, se coñecesen en Nova York, corría o ano de 1992. A amizade e a conexión musical foron inmediatas e xuntos tocaran e participaron en diversos concertos e jam sessions na noite neoiorquina e polo midwest, con Minneapolis como destino principal. João volveu para Portugal na fin dese ano e Carlos ó ano seguinte, en 1993, fundando en 1996 o grupo portugués de Blues de maior renome tanto a nivel nacional como internacional. Charlie & The Bluescats contan con innumerables participacións en festivais internacionais de Blues, como o GaiaBlues e o Stª. Maria Blues en Portugal, o Blues Sur Seine en Francia, o Festival Internacional de Blues de Castela e León e o Ciclo de Ritmo e Blues en Aragón en España, ou o Breda Jazz Festival en Holanda, ben como tournées consecutivas no circuíto de clubs, concertos e festivais de Blues europeo. A banda colaborou tamén con B.B. King e Carey Bell en concertos realizados por estes en Portugal.
Charlie & The Bluescats son:Charlie (Carlos Pereira): Voz e GuitarraJoão Luís Lobo: BateríaFernando Sousa: Baixo
Día 24 de outubro
SUGAR BLUE
Sugar Blue, gañador dun premio Grammy, foi cualificado en varias ocasións como o Jimi Hendrix e o Charlie Parker da harmónica, nomes moi apropiados para este ecléctico e revolucionario harmonicista. Ademais dunha voz moi persoal e carisma no escenario, posúe un gran talento como compositor e é coñecido en todo o mundo polas súas colaboracións en gravacións e en actuacións en directo para unha gran variedade de importantes artistas, incluídos The Rolling Stones, con quen xirou e gravou varios discos, destacando “Miss You” canción estrela do álbum “Some Girls” de 1978.Sugar Blue naceu en Nova York en 1950 e foi bautizado co nome de James Joshua Whiting. Sugar Blue empezou a súa carreira como músico de rúa, realizando as súas primeiras gravacións en 1975 e 1976 para artistas lendarios de Blues, como Brownie McGhee, Roosevelt Sykes, Vitoria Spivey e Johnny Shines. Aconsellado polo seu amigo Memphis Slim decidiu mudarse a París e durante os primeiros meses pasábase todo o tempo tocando nas estacións do Metro e foi alí onde un día coñeceu a Mick Jagger e ao resto de The Rolling Stones, quen enseguida se namoraron do son da súa harmónica, convidándoo ao estudio para gravar con eles o álbum “Some Girls”, despois gravaría de novo con eles “Emotional Rescue” e “Tattoo You”. Ademais destas colaboracións no estudio, actuou con eles en directo en numerosas ocasións, aínda que poucos anos máis tarde decidiu dedicarse á súa propia carreira, gravando os seus primeiros discos en solitario, titulados “Crossroads” e “From Paris to Chicago”, ata que en 1982 regresou aos Estados Unidos. Ao seu regreso aos Estados Unidos, despois do seu gran éxito en Europa gravando e xirando con The Rolling Stones, antes de formar a súa propia banda, Sugar Blue, pasou dous anos xirando por Estados Unidos, Canadá e Europa co seu amigo e mentor Willie Dixon, formando xuntos parte do grupo Chicago Blues All Stars. En 1985 Sugar Blue recibiu o premio Grammy por “Blues Explosion” álbum gravado en directo no Festival de Jazz de Montreux e en 1989 gravou “Hidden Charms” álbum de Willie Dixon que tamén gañou outro Grammy. Sugar Blue tocou e gravou para unha gran variedade de grandes artistas, entre os que se atopan The Rolling Stones, Willie Dixon, Ray Charles, Muddy Waters, Louisiana Rede, Johnny Shines, B.B. King, Bo Diddley, Stan Getz, Art Blackey, Lionel Hampton, Frank Zappa, Prince e Bob Dylan. Ademais tamén apareceu na gran pantalla, en 1987 no thriller titulado “Angel Heart” do director Alan Parker e con Robert De Niro como actor principal e en 1988 na película documental “Fats Domino and Friends” actuando con Fats Domino, Ray Charles e Jerry Le Lewis.
FORMACIÓN XIRA 2008:Sugar Blue: Harmónica e Voz principalRico Mc Farland: Guitarra eléctrica e Voz Ilaria Lantieri: Baixo eléctrico e VozAnthony Space: Órgano e PianoTurbo Murray: Batería
Día 25 de outubro
ANGELA BROWN
Angela Brown é unha verdadeira diva do Blues, “salvaxe, provocadora, elegante e demoledora en directo”, son algúns dos cualificativos utilizados polos críticos para definir o bo facer desta gran vocalista norteamericana. Ángela naceu en Chicago, Illinois, en 1951 e empezou a cantar Gospel coa súa familia nas igrexas aos 16 anos. Estudou arte dramático e en poucos anos empezou a xirar polos Estados Unidos traballando con varias compañías de teatro. En 1980 debutou profesionalmente como vocalista cantando no teatro, interpretando o papel de Gertrude "Ma" Rainey, a primeira vocalista de Blues profesional coñecida da historia. Angela Brown é unha vocalista moi inspirada e traballou duro para perfeccionar a súa voz despois de abandonar a escena teatral, actuando case todas as noites por todo o circuíto de clubs de Blues de Chicago e sendo acompañada por grandes pianistas, talles como Little Brother Montgomery e Erwin Helfer. Os seus primeiros discos foron publicados polo selo americano Rede Beans a partir de 1983 e poucos anos máis tarde publicáronse os seus discos en selos europeos. Angela Brown foi considerada a “Bessie Smith dos 80”, título que mereceu pola súa poderosa voz, presenza escénica e sensualidade despois de actuar nalgúns dos festivais de Jazz e Blues máis importantes de Estados Unidos nesa década. Desde fai máis de 10 anos, reside en Dusseldorf, Alemaña, casada cun fabricante de pianos. Durante estes últimos anos que reside en Europa, foi votada en varias ocasións como “Artista de Blues Feminina do Ano” en Inglaterra, Francia e Alemaña. O seu álbum “Thinking Out Loud”, gravado en estudo coa súa banda británica The Mighty 45´s baixo a produción de Mike Vernon (descubridor e produtor de grandes artistas de Blues, como Fleetwood Mac, John Mayall e Eric Clapton entre outros), foi cualificado “Álbum do Ano en Inglaterra” no 2000. O prestixioso magazine británico Time Out, dixo dela: “...Coa súa banda, The Mighty 45s, Angela Brown converteu a súa actuación nun dos shows de Blues, Soul e Gospel máis excitantes vistos fóra de Chicago, ela desborda talento e elegancia, cun estilo propio moi impactante...” O diario The Sunday Times, dixo tamén de Angela “... O diario The Sunday Times, dixo tamén de Angela "Ten tal forza na súa voz que se quixese podería levantar as baldosas do chan...” En 2006 apareceu o seu disco “In A Dangerous Mood”, que recolle a súa actuación en directo no Cranleigh Arts Centre en Surrey, Inglaterra, onde Angela Brown mostra un talante máis jazzistico con suaves e cálidas baladas fundidas con Gospel, Soul e Blues contemporáneo. O diario británico Surrey Advertiser comentou sobre esta actuación nas súas páxinas: “Todo nela é moi próximo ao sensacional, ten un gran carisma, personalidade e ao final consegue que o público acabe comendo na súa man...”
FORMACIÓN:Angela Brown: Voz principalDavid White: Guitarra e VozSimon Callow: Teclados e VozRussel Brown: Baixo e VozRoger Jones: Batería
miércoles, octubre 01, 2008
Jose Manuel Arias Prieto
Queremos agradecer desde nuestros mas humildes blogs a alguien como Jose Manuel, poeta ourensano residente en Madrid, que decidio visitarnos y colaborar con nosotros con sus poemas,"64" ,dejando cada semana uno de ellos, desde el área de cultura, en nombre de todas las demas, y de toda la gente que formamos esta junta local de nnxx, muchas gracias y estaremos atentos las proximas semanas.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)